W dniu 29 sierpnia 2018 o godzinie 20.00 postanowiłem zrobić kontrolę stanowisk asekuracyjnych, które miała założyć tego dnia brygada monterów i spawaczy, mająca w kolejnych dniach wykonywać dosyć nietypową pracę w nietypowym zbiorniku, który nie jest typowym zamkniętym zbiornikiem.
Ocenę którą miałbym wystawić brygadziście, który kierował tą pracą byłaby mocne 4. Pomysł miał dobry, konstrukcje które wybrał były nie najgorsze, niestety nie miał odpowiedniego sprzętu, który czasami jest niezbędny do wykonania zadania. No ale do rzeczy i po kolei.
Etap I dojście do stanowiska pracy za pomocą drabiny systemowej. Wysokość dojścia ok. 16 m.
Jako asekuracja podczas wchodzenia było zastosowane urządzenie samohamowne z ustanowionym punktem kotwienia do konstrukcji za pomocą 1 tonowej i 1 metrowej zawiesi linowej złączonej szeklą o wytrzymałości 2 tony.
Prawie dobrze. Ponieważ:
- zawieś linowa i szekla posiada atest i badania na wytrzymałość statyczną, a w przypadku upadku mamy do czynienia z obciążeniem dynamicznym,
- wytrzymałość 1 tona to za mało, ponieważ normy mówią o tym iż wytrzymałość punktu kotwienia ma wynosić nie mniej niż 12 kN czyli 1200 kg (1,2 T),
- zawieś linowa jest dosyć sztywna i nie da się nią swobodnie operować.
- widoczna zawieś linowa z zdjęcia ma ostre, niezabezpieczone elementy (druciki), które mogą uszkodzić taśmy szelek bezpieczeństwa.
Po mojej modyfikacji.
Zamieniłem urządzenie samohamowne na urządzenie samozaciskowe zgodne z normą: EN 353-2 (Urządzenia samozaciskowe z giętką prowadnicą) giętką prowadnicę stanowi teraz lina zgodna z normą PN-EN 1891 (Sprzęt ochrony indywidualnej zapobiegający upadkom z wysokości — Liny rdzeniowe w oplocie o małej rozciągliwości). Natomiast punk kotwiący dla liny zamieniłem na zaczep taśmowy zgodny z normą PN-EN 795-B (Tymczasowe urządzenia kotwiczące umożliwiające demontaż i transport).
Kolejny etap to już asekuracja wraz z ewakuacją z ograniczonej przestrzeni, czyli zejście do ograniczonych przestrzeni wewnątrz zbiornika.
Było tylko jedno zejście asekurowane za pomocą urządzenia samohamownego z wyciągarką. Punktem kotwienia była również 1 tonowa i 1 metrowa zawieś linowa.
Punk kotwienia został zamieniony zaczep linowy zgodny z normą PN-EN 795-B, szekla została zamieniona na zatrzaśnik zgodny z normą PN-EN 362 (Środki ochrony indywidualnej chroniące przed upadkiem z wysokości – Łączniki) o wytrzymałości dynamicznej 20 kN. Został również poprawiony sposób umocowania urządzenia samohamowno – ewakuacyjnego. Samo urządzenie było odpowiednio dobrane do wykonania pracy i jest zgodne z normami: EN 360 (Środki ochrony indywidualnej chroniące przed upadkiem z wysokości — Urządzenia samohamowne) oraz PN-EN 1496 (Sprzęt ratowniczy — Ratownicze urządzenia podnoszące). Mocowanie zostało usztywnione, w taki sposób aby było łatwiej pracować korbą podczas wyciągania pracownika z przestrzeni ograniczonej.
Zostało również dołożone drugie stanowisko asekuracyjno – ewakuacyjne. Również zostało tam zastosowane urządzenie samohamowne z wyciągarką. Jako punkt asekuracyjny wykonałem w dosyć nietypowy sposób, ponieważ nie było tam elementów konstrukcyjnych poziomych, na którym można było zawiesić zaczep zastosowałem zaczep taśmowy z zabezpieczoną antypoślizgową gumą stroną wewnętrzną. Zaczep zgodny z normą PN-EN 795 Tym B.
Po zrobieniu tego punktu asekuracyjnego zorientowałem się, że coś nie gra. Elementy łącznikowe w takim położeniu jak wyżej podczas zadziałania, czyli podczas upadku pracownika z wysokości mogłyby zostać uszkodzone – złamane. poprawiłem więc a taki sposób, iż teraz będą działy zgodnie z prawami fizyki i instrukcją producenta.
Podsumowanie: Nie każde urządzenie ochrony przed upadkiem z wysokości, nie każdy element konstrukcyjny, nie każdy sposób łączenia nadaje się bezpiecznej asekuracji. Asekuracja bezpieczna to taka która jest zgodna z przepisami, normami i prawami fizyki.
Fajny wpis 🙂